Muzyka

Pierwsze płyty zespołu nie zachwycały - zarówno "S.U.C.K.", jak i "Art Of Lying". Muzykom wiele brakowało do czołówki thrash metalu, gdyż taki gatunek (z wpływami death metalu) reprezentuje sobą właśnie Virgin Snatch. W przekroju całej ich kariery widać jednak konsekwentne dążenie naprzód, a "In The Name Of Blood" jest kolejnym krokiem ku wykreowaniu jednego z najbardziej rozpoznawalnych zespołów polskiej sceny metalowej.

Stało się! Nic już nie można zrobić. Vibeke Stene rozstała się ze swoją macierzystą kapelą Tristania. Dopiero od miesiąca ich najnowszy krążek "Illumination" (recenzja pojawiła się w ostatnim numerze Playbacku) można zobaczyć na półkach sklepów muzycznych, a jego najważniejszego ‘elementu' nie usłyszymy już więcej, zarówno na krążkach, jak i na koncertach. Krążą plotki, że Vibeke ma zostać nową wokalistką Nightwish, ale wiadomo jak to z plotkami bywa.

Odkąd pamiętam, seria MTV Unplugged zawsze cieszyła się ogromną popularnością. Znani, komercyjni wykonawcy występują na scenie programu muzycznego, aby zagrać nietypowy akustyczny koncert. Wielu artystów takich jak Alicia Keys, Nirvana, czy Eric Clapton, pokazali swój nowy image (co nie zawsze oznacza, że lepszy). Fani zawsze skaczą z radości, gdy ich ulubiona grupa dzieli się z nimi kolejnym wydawnictwem. Teraz przyszła kolej na królów nu-metalu - KoRn.

W czasach gdy globalizacja zaczyna mieć coraz większy wpływ na Polskę, a nasz kraj znalazł się na liście państw członkowskich Unii Europejskiej, ważne jest promowanie rodzimej kultury. Istotne jest tym bardziej, aby móc ją prezentować nie tylko obcokrajowcom (którzy mają ochotę zakosztować tradycyjnych polskich potraw), ale rodakom, zatraconym w tym skomercjalizowanym świecie. Co więc państwo powiedzą o reklamowaniu polskiej muzyki folkowej?

Uniesiony w chmurach tron, na którym siedzi kobieta przyodziana w białą szatę. W lewej ręce trzyma gołębia, symbol niewinności, pokoju, nadziei czy Ducha Św., natomiast w drugiej zaciska różaniec, znak modlitwy, wiary, prośby. Oczy ma przewiązane białą przepaską, ukazując tym samym ślepotę w podejmowaniu decyzji lub osądzaniu innych (skojarzenia z posągiem "ślepej sprawiedliwości" jak najbardziej wskazane). W tle, za tronem, stykają się dwa światy - dobra i zła (ukazane poprzez białe gołębie oraz tajemniczą ciemną postać nieokreślonego bliżej ptaka)…

As I Lay Dying. Czy ta nazwa coś Ci mówi? Jeżeli nie to radzę ten tekst przeczytać. Szkoda pominąć tak ciekawy zespół, którego twórczość podbiła serca fanów z całego świata.

Z czym wam się kojarzy nazwisko Jack Black? Widzowie, śledzący jego karierę filmową, są doskonale uświadomieni, że przyjął on role w takich tytułach jak "Zawiść", "Szkoła Rocka", "King Kong", "Nacho Libre", czy w ostatnim "gwiazdkowym" hicie romantycznym "The Holiday". Black jest komikiem o specyficznym poczuciu humoru, co zalicza go do skromnego grona moich "ulubieńców". W końcu to nie Jim Carrey, Ben Stiller czy Adam Sandler, którzy klasyfikują się w komercyjnym rozmieszaniu na ekranie, na pierwszych trzech miejscach. Mimo to, ta wybrana trójca różni się od przedstawionego na samym początku jegomościa. Niewielu bowiem wie, że Jack Black posiada swój własny zespół muzyczny, składający się z dwóch członków: jego samego oraz przyjaciela Kyle'a Gassa. Nazwali się Tenacious D.

Każdy, kto lubuje się w gotyckiej muzyce doskonale wie, że Tristania jest jednym z głównych przedstawicieli nurtu, który ten gatunek rozbudowuje o doomowe klimaty. W Polsce jest to zespół dość popularny, szczególnie, że zawitał już parę razy do naszego kraju. Fani doskonale wiedzą, jak na przestrzeni lat zmieniał się zarówno skład, jak i brzmienie Tristanii (po wydaniu płyty "World of Glass", Morten Veland odszedł z kapeli i założył własną o nazwie Sirenia, której pierwszy album brzmiał niemalże identycznie jak "szklany świat" Tristanii). Pod koniec stycznia 2007 zespół wydał drugą płytę po konkretnej zmianie stylu, która na całe szczęście zawitała w nasze strony.

Miałem pewne opory przed przesłuchaniem tego albumu. Do tej pory mój kontakt z My Chemical Romance ograniczył się do obejrzenia klipu utworu "Helena". Szczerze powiedziawszy nie rzuciło mnie to na kolana, a wręcz przeciwnie. Nie wiedziałem co jest gorsze: sam utwór czy teledysk?

Oj wywołała ta płyta burzę swego czasu. Jedni na Atreyu psioczyli, inni zaś wychwalali pod niebiosa. "A Death Grip On Yesterday" do dziś może budzić sporo emocji. Ileż to razy na dźwięk czystego głosu perkusisty, długowłosi "znawcy" wykrzykiwali "Gej metal!". Ech... muzyka obroni się sama. Ale czy tym razem też tak będzie?

Audioslave jest zespołem dosyć młodym, bo powstałym zaledwie 6 lat temu (nie biorąc pod uwagę dokładnych dat). Może i wydawałoby się, że to jest szmat czasu, jednak weźmy pod uwagę, iż niektóre świeże zespoły, aby osiągnąć taki sukces, musieli znacznie dłużej toczyć boje na muzycznej scenie. No, ale nie można pominąć faktu, że ludzie wchodzący w skład grupy, wcale takimi nowicjuszami nie byli w czasie powstawania zespołu, albowiem stworzyli go muzycy, grający wcześniej w Rage Against the Machine oraz były wokalista Soundgarden... Więcej chyba mówić nie trzeba. ;)

Album z serii tych najbardziej oczekiwanych. W końcu muzyka w wykonaniu Incubus, należy zdecydowanie do pierwszej ligi rocka. Nadzieje związane z tym albumem były spore, tylko czy zespół im sprostał?

Jest taki czas w życiu człowieka, kiedy odchodzi on od mocnych brzmień lub odstawia je przynajmniej na jakiś czas, aby móc wtopić się w ciszę lub jeśli i ona mu przeszkadza, nakarmić zmysły spokojniejszymi dźwiękami. Nic więc dziwnego, że jazzu słuchają nie tylko osoby z natury spokojne, ale również nie pogardzą nim ci, którzy za chleb powszedni uważają tylko i wyłącznie ciężkie, gitarowe brzmienia. Jeśli by przyjrzeć się temu zjawisku nieco bliżej, można by zaryzykować stwierdzenie podobieństwa między jazzem, a rockową, czy też metalową muzyką progresywną, gdzie niezwykle ważnym aspektem twórczym, wydaje się być improwizacja.

Przyznam szczerze - Therion jest jednym z moich ulubionych zespołów. Nic więc dziwnego, że na każdy krążek kapeli czekam z ogromną niecierpliwością. Każde kolejne wydawnictwa to fuzja niesamowitych symfonicznych brzmień i chóralnych wokali z siłą muzyki metalowej. Zapowiadając płytę, "Gothic Kabbalah" nie opowiadał o niej zbyt dużo. Stwierdził jedynie, że będzie zawierała elementy muzyki progresywnej, a liryki stylistycznie będzie można porównać do płyty "Secret of the Runes". Jaki więc mamy rezultat?

Tego tekst proszę nie traktować jako przyspieszony kurs gry na gitarze. Tak jak w tytule: garść porad. Jeżeli chciałbyś zacząć przygodę z tym niewątpliwie cudownym instrumentem to zapraszam do lektury. Jeżeli nigdy o tym nie myślałeś… przeczytaj i Ty. Kto wie, może gitara trafi również do Twojego serca? A serce oraz miłość do instrumentu to jedno z podstawowych wymagań, aby stać dobrym gitarzystą…

Kolejny zespół, który może śmiało powiedzieć, że jego najnowszy album jest dużym plusem w dyskografii.

Z recenzowaniem płyt The Car Is On Fire pewien kłopot, zahaczający nawet o granice etyki dziennikarskiej. ;) Bo jak tu przyznać całkowicie obiektywną ocenę albumowi, który jako jedyny nagrany przez polskich muzyków brzmi tak, jak albumy zachodnie?

Jakby na to nie patrzeć, twórcy w niemal każdej dziedzinie coraz częściej przeżywają drobny kryzys. Mogą pozostać wierni swej ideologii i rozwijać się w kierunkach pierwotnej swej twórczości lub ulec wpływom wielkich świata szołbiznesu...

Pod koniec roku ukazała się kolejna płyta wirtuoza gitary Marty'ego Friedmana. O tym, że wielkim muzykiem jest nie trzeba przekonywać nikogo, kto słyszał chociażby jeden jego utwór. Wraz z Jasonem Beckerem w latach 80. XX wieku stworzył pierwszą gitarową hybrydę muzyki klasycznej z heavy/speed metalem - Cacophony. W późniejszym okresie, z powodów finansowych, dołączył do Megadeth i nagrał jeden z najlepszych albumów metalowych, jaki dane mi było słyszeć (a w moim odtwarzaczu lądowało wiele dobrych płyt:)).Mowa oczywiście o Rust In Peace. Marty opuścił Megadeth w roku 1999 i kontynuował karierę na własną rękę (jego pierwsza solowa płyta ukazała się już w 1988 r. pod tytułem Dragon's Kiss). Niestety - ostatnio o Martym było cicho, ponieważ upodobał on sobie Kraj Kwitnącej Wiśni, a jego nagrania z tamtejszymi artystami są dla nas po prostu niedostępne.

King, Hanneman, Araya oraz Lombardo. Jeżeli te nazwiska są Ci znane, drogi czytelniku, to jest pewne, iż interesujesz się ciężką muzą. W takim razie też z pewnością słyszałeś o takiej grupie, jak Slayer. Trafiłem? Jeśli tak to pomiń ten artykuł. Po prostu weź kasę i udaj się do najbliższego sklepu muzycznego. Tam wyłóż na ladę 60 złociszy i poproś pana sprzedawcę o "Christ Illusion". Po wykonaniu tych jakże wielce skomplikowanych czynności umieść płytę w napędzie… Wszystko inne przestanie być istotne…